Δεν μπορώ να πω εξ αρχής με βεβαιότητα πώς θα με αποκαλούν, δεν μπορώ να είμαι ποτέ σίγουρος -στην ελεύθερη αγορά- αν το εγχείρημα θα πετύχει. Έχω ζήσει μεγάλες στιγμές στο παρελθόν, δεν ξέρω καν το μέγεθος της επένδυσης και τον χρόνο της απόσβεσης που απαιτείται (ούτε κατά προσέγγιση), θα ξεκινήσω όμως… Θα το ευχαριστηθώ ό,τι κι αν γίνει και σίγουρα θα είναι διαφορετικό, αν όχι και ξεχωριστό.

Θα χρησιμοποιήσω τις γνώσεις και τη μικρή μου εμπειρία, θα κάνω πολλές συζητήσεις και θα μαζέψω διαφορετικές απόψεις, θα παρακολουθήσω -για ένα διάστημα- τους καλύτερους κι αφού καταλήξω σε κάποια συμπεράσματα, θα κάνω τις συγκρίσεις με την πρότερη εμπειρία μου ως επαγγελματίας, ίσως συζητήσω και λίγο με τον πατέρα μου κι εκμεταλλευόμενος όλες τις πληροφορίες και τις γνωριμίες μου, θα πάρω ένα κέρμα κι ένα δίκανο και θα ξεκινήσω.

Έτσι, λοιπόν, αργά και σταθερά, με ένα κινητό (έδρα δεν χρειάζεται), θα μιμηθώ κι εγώ τους άλλους, αυτούς που θα αποκαλώ συναδέλφους κι ανταγωνιστές και θα κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας. Θα γυρνάω εδώ κι εκεί, θα το παίζω… ιστορία κι αν κάτσει… έκατσε.

Σιγά, μήπως τί είχαμε και τί χάσαμε; Κι αν κάτσει, μήπως θα πληρωθούμε; Κι αν πληρωθούμε, θα έχουμε καλύψει τα έξοδα (άλλωστε -είπαμε- η επένδυση είναι άγνωστη);

Βιομηχανία δεν υπάρχει. Το ελληνικό μπάσκετ, που έχει γνωρίσει χρυσές εποχές, έχει καταντήσει (σε πολύ μεγάλο βαθμό) ερασιτεχνικό. Όσο για τα υπόλοιπα -πλην ποδοσφαίρου και μπάσκετ- αθλήματα, φυτοζωούν.

Έλληνες αθλητές δεν υπάρχουν, διότι ναι μεν όλοι θέλουμε να τους υμνούμε και να τους ζητάμε, αλλά κανένας ρυθμιστικός παράγοντας του χώρου δεν επενδύει πάνω τους και δεν τους επιλέγει. Το στοιχείο της τυχαιότητας κυριαρχεί παντού.

Συνεργασίες με συναδέλφους του εξωτερικού μπορούν να επιτευχθούν πολύ δύσκολα, διότι μετά από τόσα χρόνια προσπάθειας, τελικά τα καταφέραμε: Μας θεωρούν εντελώς αναξιόπιστους.

Αγοραστικό κοινό δεν υφίσταται. Η συντριπτική πλειοψηφία θέλει να αποτελεί κομμάτι ενός συλλόγου, αλλά δυσκολεύεται -είτε οικονομικά, είτε ψυχολογικά- να συνεισφέρει, έστω το ελάχιστο.

Οι παράγοντες έχουν αποπροσανατολιστεί και στοχεύουν πλέον στην εφήμερη ύπαρξη και κοντόφθαλμη επιβίωση, χωρίς πλάνο για το μέλλον, ή κάποια ανησυχία για στοιχειώδη παραγωγική διαδικασία.

Τέλος, μεγάλο πρόβλημα για το άθλημα που αγαπάμε κι υπηρετούμε, το οποίο πρόβλημα φαίνεται ξεκάθαρα ότι πολύ σύντομα θα διογκωθεί, αποτελεί και ο παράνομος στοιχηματισμός, ο οποίος επιφέρει αλλαγές συμπεριφορών παραγόντων του παιχνιδιού.

Κάπως έτσι, λοιπόν, παραμερίζοντας τα όνειρα των παικτών, τζογάροντας την ύπαρξη συλλόγων, φιλτράροντας τις αθλητικές ειδήσεις και χωρίς καμιά επιδίωξη για κέρδος, θα ξεκινήσω κι εγώ να κάνω αυτή την υπέροχη δουλειά: Εκπρόσωπος αθλητών, με ένα κέρμα μήπως και κάτσει όρθιο κι ένα δίκανο για προστασία, ή για να αρπάξουμε τη λεία. Ευχηθείτε μου καλή επιτυχία!

Υ.Γ.: Αν πάλι κάποιοι, είτε από επαγγελματική διαστροφή, είτε γιατί κάτι καίει μέσα μας και δεν θέλουμε ν’ αφήσουμε τη φωτιά να σβήσει, θελήσουμε να κάνουμε το σωστό, να πάμε κόντρα στο ρεύμα και στις παθογένειες που περιέγραψα, ας είμαστε ρεαλιστές, να πιστεύουμε στο ακατόρθωτο.