Μήπως οι καιροί τρελάθηκαν; Μήπως τα σημεία τους, έφτασαν στο αμήν; Μάλλον…

Ο κόσμος είχε αρχίσει να θεωρεί πράγματα δεδομένα ε; Θυμόμαστε τις ευχές; Γενέθλια, γιορτές, επέτειους, πρωτοχρονιές, Πάσχα και Χριστούγεννα; Υγεία δεν ευχόμαστε; Ή μήπως όχι; Ή μήπως είναι μέσα σε όλες τις άλλες ευχές, για αγάπη, τύχη, λεφτά και δεν ξέρω κι εγώ τι; Πατενταρισμένες και copy paste για να μην κουραζόμαστε;

Το λένε ύψιστο αγαθό, γιατί είναι. Αλλά πριν από αυτό, για να το έχεις, πρέπει να ΤΑ έχεις. Κυνικά λένε (και λέμε) ότι για να έχεις υγεία, πρέπει να έχεις και λεφτά. Άρα μήπως τα σημεία των καιρών, είδα κι απόειδαν; Και αποφάσισαν να μας δείξουν ότι όλοι είναι ίδιοι, ίσοι και το ίδιο ευάλωτοι στον βασιλιά με την κορώνα; Που δεν είναι το χρήμα πλέον, αλλά ένας ιός. Αόρατος, παράξενος, με τον οποίο δεν είχαμε πάρε δώσε. Η προϊστορία μας, είχε κενό. Δεν είχαμε νίκες, ισοπαλίες ή ήττες απέναντί του. Δεν ξέραμε καν τα δυνατά του σημεία, που είναι πολλά τελικά…

Κι όταν τον επόμενο χειμώνα, πρώτα βέβαια οι ορέξεις των σημείων των καιρών, θα κληθούμε να τον αντιμετωπίσουμε πάλι, στο στοίχημα η νίκη μας θα είναι αουτσάιντερ. Με πιο ψηλή απόδοση στην επικράτησή μας από την ήττα.

Οι ήττες όμως, δίνουν μαθήματα. Τι δεν κάναμε καλά και χάσαμε; Αυτή τη φορά να το πάμε αλλιώς. Και πάμε μπαίνουμε μέσα να τον φάμε. Να κερδίσουμε ένα ματς που μοιάζει χαμένο. Αλλά δεν είναι…

Μια στιγμή όμως. Το ματς δεν έχει τελειώσει. Δεν έχει φτάσει καν ημίχρονο. Μήπως έχουμε χρόνο και τώρα; Για να μπούμε έστω, στο δεύτερο ημίχρονο και να το γυρίσουμε; Να κάνουμε την ανατροπή;

Τι μας λέει ο κόουτς στα αποδυτήρια; Τι χρειάζεται; Σπίτι, προσοχή, σεβασμός, περιορισμός, φροντίδα, αγάπη. Μα μόνο αυτά; Αυτά είναι πανεύκολα. Αυτά πρέπει να κάνουμε και να κερδίσουμε; Να γυρίσουμε ένα ματς χαμένο; Πάμε ρε παιδιά, πάμε. Ένας είναι και εμείς όλοι μαζί. Πάμε για τη νίκη. Μια (έστω) πύρρειο νίκη…

Ρε μικρός που είναι ο κόσμος

Τόσο μικρός, που κάτι τόσο δα «μικρό» κι αόρατο, τον τσάκισε…

Ρε μικρός που είναι ο κόσμος

Τόσο μικρός, που όλοι μοιάζουν μεταξύ τους…

Ρε μικρός που είναι ο κόσμος

Τόσο μικρός, που οι πλούσιοι είναι «φτωχοί» και οι φτωχοί «πλούσιοι»…

Ρε «μικρός» που είναι ο κόσμος

Τόσο «μικρός», που ευτυχώς ο εχθρός, αφήνει ήσυχους τους μικρούς…

Ρε μικρός που είναι ο κόσμος

Συναντηθήκαμε όλοι, για να ετοιμάσουμε μια γροθιά. Κι ακόμα είμαστε στην κατασκευή της…